مرزهای مشترک

کار تمام شده، و باید امروز و فردا برسانم به دست استادم. اما اصلا احساس راحت و خوبی ندارم. با اینکه تقریبا همان روندی را پیش گرفتم که موردنظرم بوده، فصل بندی را به صلاحدید خودم تغییر داده ام، مصادیق را تا جایی که می توانسته ام کم کرده ام و در عوض به شرح و بسط اصل موضوع پرداخته ام و به جای تعریف و تطبیق آثار و نتایج مباحث، بیشتر به مبانی و بنیادهای اساسی مساله پرداخته ام و همه ی اینها خلاف نظر و توصیه های استاد و دوستش در جلسه ی روز اول بوده است، اما باز هم راضی نیستم. کار هنوز چیزی نشده که می خواسته ام. نگران نیستم استاد کار را برگرداند. بعید می دانم از شکل ج مرزهای مشترک...

 از دیروز: از وقتی خیلی جوان تر بودم ایده آلم در زندگی این بود که هیچ کدام از کارهای روزمره را فقط مثل یک کار روزمره انجام ندهم. 12-13 ساله که بودم این ایده آل برایم در خیالبافی خلاصه می شد. وقتی برای مدرسه رفتن لباس می پوشیدم، تخیل می کردم لباس هایم رداهای بلند هاگوارتزی ها در رمان هری پاتر هستند. وقتی در مسیر کتابخانه ی محبوبم پیاده راه می افتادم، تخیل می کردم وسط جنگلم، سربه هوا و خوش خوشان راه می رفتم. هرچه بزرگتر شدم، خیالبافی ها رنگ و بوی جدی تر و شاید معقول تری به خود گرفتند. مثلا وقتی ظرف می شستم همه ی حواسم به حرکت آب روی ظرف ها یا حسی که روی پوست دست مرزهای مشترک...